အို.. အခ်င္း အလကၤာဆရာတို႕
ျငင္းၾက ခုန္ၾက ေဆြးေႏြးေတာ္မူၾကပါကုန္။
မွက္၊ ျခင္၊ ယင္၊ ၾကြက၊္
ပိုးဟပ္ႏွင့္ ျခ စတဲ့ သတၱ၀ါေတြဟာ
လူကို ကမာၻဦးကတည္းက
အႏၱရာယ္ျပဳခဲ့ၾကပါသတဲ့။
အႏၱရာယ္ျပဳခဲ့ၾကပါသတဲ့။
ဒါေပမယ့္ ဒင္းတို႕ကို
အၿငိဳးအေတးႀကီးလြန္းသူမ်ားအျဖစ္
သတ္မွတ္သမႈ မျပဳခဲ့ၾကပါကုန္။
ငါးတို႕သည္ ေရထဲတြင္
အၿမဲကူးခတ္ ရုန္းကန္ေနသူမ်ားျဖစ္ကုန္၏
သို႕ေသာ္ ဘ၀တိုက္ပဲြရဲရဲ၀င္သူ
စံျပရဲေဘာ္မ်ားအျဖစ္
သတ္မွတ္သမႈ မျပဳခဲ့ၾကပါကုန္။
ပုစဥ္းရင္ကြဲတို႕သည္
ၿမဲစဥ္မပ်က္ သံစဥ္ဟစ္ေၾကြး
သံစံုေပး၍ ေတးသီၾကလည္း
ဘာဆုမွလည္း မေပးအပ္
အႏုပညာသမားအျဖစ္လည္း
သတ္မွတ္သမႈ မျပဳခဲ့ၾကပါကုန္။
အနီေရာင္ကို
ရဲရင့္ျခင္းဟု တင္စားသမုတ္
အလကၤာမ်ားဖဲြ႕အပ္ၾကသည့္တိုင္
နီရံုမက ရဲလည္းရဲသည့္
ဖရဲသီးကို သတၱိရွင္ဟုစံတင္ၾကရန္
သတ္မွတ္သမႈ မျပဳခဲ့ၾကပါကုန္။
သတၱ၀ါတို႕တြင္
ေမာဟိုက္ပင္ပန္း၊ အိုက္စပ္သည့္ခါ
ေခၽြးထြက္သည္မွာ ျမင္းႏွင့္လူသာတူညီတာမို႕
လူျမင္း၊ ျမင္းလူ ရူပကယူ၌
လူသည္ျမင္းမွ ဆင္းသက္သည္။
ျမင္းသည္လူမွ ဆင္းသက္သည္ဟု
ဒါ၀င္လည္းမဆို၊ စာမွာလည္းမေတြ႕
သတ္မွတ္သမႈ မျပဳခဲ့ၾကပါကုန္။
အို.. အခ်င္း အလကၤာဆရာတို႕
ျငင္းၾက ခုန္ၾက ေဆြးေႏြးေတာ္မူၾကပါကုန္။
ေရးသူ.. သူရိန္ထက္
ကဗ်ာအမ်ဳိးအစား.. ေပါက္ကရ
၃၀.၁.၂၀၁၁ (၁း၁၈)
0 comments:
Post a Comment