အႏွုိင္းမဲ႔ ေမတၱာေတာ္ဘြဲ႕

(၁)

          “ဆရာ..၀ယ္ထားလိုက္ဦးမလား ”
အခမဲ့ေဆးခန္းေလးမွာ အကူအညီလာေပးေနတဲ့ ရြာသားလူငယ္ေလးရဲ႕အသံ..
ဒါဆိုရင္.. ေစ်းလည္ေရာင္းေနတဲ့ အဖြားအို ေဆးခန္းေရွ႕မွာ ေရာက္ေနျပီေပါ့...
“ေအး..ေအး..၂၀၀ ဖိုးေလာက္၀ယ္ထားလိုက္ပါကြာ”

ဆရာ၀န္ေလးက ရြာသားေလးဆီ လွမ္းေအာ္လုိက္ၿပီး တစ္ေန႕တာ လူနာမွတ္တမ္းေတြကုိ ျပန္ၾကည့္ေနလုိက္တယ္။ ဆရာ၀န္ေလးအဖုိ႕ေတာ့  ဒါဟာ ေန႕စဥ္ ဓေလ့တစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနတာေတာင္  ရက္ေပါင္းမွ မနည္းေတာ့ပဲ..။

    ေစ်းဗန္းေလး ေခါင္းေပၚရြက္ျပီး အဖြားအိုေရာက္လာျပီဆိုရင္ သူကလည္း ၂၀၀ ဖိုးေလာက္ ၀ယ္ထားေနက်....။ အဖြားအိုက သူ႕ဗန္းထဲမွာပါလာတဲ့ ပိန္းရြက္ေတြ၊ ဗာဒံရြက္ေတြ၊ လမ္းေဘးက အေလ့က်ေတာပန္းပြင့္ေလးေတြ တစ္ဆုပ္ၾကီး ထားခဲ့ေနက်...။

                         (၂)

     “သူ႕နာမည္က ေဒၚျမရင္တဲ့ ဆရာရဲ႕... တစ္ရြာလံုးကေတာ့ အရီးျမပဲေခၚၾကတာ....
အရင္ကေတာ့ စကားလည္းေျပာတတ္ေသးတယ္..၊ စိတ္လည္းမွန္ပါတယ္ သားအရက္သမားနဲ႕
အေမတစ္ခု သားတစ္ခုေပါ့…
သိပ္ဒုကၡေပးတဲ့သားေပါ့.. အင္း .... မုန္တိုင္းထဲမွာ သူ႕သားပါသြားျပီးကတည္းက အခုလို
စကားလည္း မေျပာႏိုင္၊ စိတ္လည္းမႏွံ႕တဲ့အျဖစ္ကို ေရာက္သြားခဲ့တာေပါ့...”
        ရြာသား လူငယ္ေလးေျပာျပတဲ့ အရီးျမရဲ႕ ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းျပန္.......
 “အင္း...အရီးျမလည္း အခုမွ ကံေကာင္းေတာ့တာ  ”

သူ႕ရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲစကားကိုေတာ့ ဆရာ၀န္ေလး ဟိုတုန္းကနားမလည္ခဲ့...။

                        (၃)

        “ေမြး...........ေမြးေမေက်းဇူး...ေအ့....ဆပ္ဘူးခ်င္တယ္ေလ.xxxx   xxx သားခ်စ္တဲ့..
         ေမြးေမေမ...သား...ခ်စ္တဲ့....ေအ့....ေမြးေမေမxxxxx     xxxxx”

ဒါက ..ေနညိဳခ်ိန္မွာၾကားေနက် ရြာလယ္ ကာရာအိုေကရံုကအသံ ။ သြားျပီးေျပးၾကည့္စရာေတာင္မလိုဘူး.. အဲဒါ အရီးျမရဲ႕သား အလိမၼာတံုးၾကီးေလ  ။ ဒီအခ်ိန္ဆို သူ႕အဖို႕ မဟာပထ၀ီေျမၾကီးက ဇီးေစ့ေလာက္ပဲ ျမင္ရေတာ့တဲ့ကိန္း..။

       ျပီးရင္..သိုင္းေလာကသားေျခလွမ္းေတြနဲ႔ အိမ္ျပန္မယ္ ။ သူ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္လွခ်ည္ရဲ႕ဆိုတဲ့ အေမ ရြာထဲလည္ေရာင္းတဲ့အထဲက သူ႕အတြက္ သီးသန္႕ခ်န္လာတဲ့အေၾကာ္နဲ႕ အိမ္မွာလစ္မစ္ ထပ္တင္မယ္။ မူးရင္ေမွာက္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားမယ္..။ ေစာင္ျခံဳဖို႔၊ ျခင္ေထာင္ေထာင္ဖို႔ ပူစရာမလို ။ အဲဒါ သူ႕အေမကိစၥ၊ သူ႕ကိစၥမဟုတ္ ။

    မနက္ဖက္ဆြမ္းခံထြက္တဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားေလးရဲ႕ ေၾကးစည္သံၾကားရင္ သူႏုိးလာမယ္။ ေစ်းေရာင္းမထြက္ခင္ သူ႕အေမ အခန္းထရံမွာ ညွပ္သြားတဲ့ ပိုက္ဆံေလးကိုယူျပီး CS2A မွာ မ်က္ႏွာသြားသစ္မယ္ ။ အဲဒါ..သူ႕ရဲ႕ မနက္ပိုင္း တိုင္ေတဘယ္ပဲ ။

     CS2A မွာေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ျပီးတာနဲ႕ အိမ္ျပန္လာ... အေမခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းနဲ႕ ၾကံဳရာဟင္းကို ျဖစ္သလိုစား...၊ ျပီးရင္   ေနညိဳခ်ိန္ ေလမၿပိဳခင္ အားေမြးတဲ့အေနနဲ႔ တစ္ေရးေလာက္ေတာ့ ရေအာင္အိပ္ေတာ့တာပဲ...။

   အရီးျမအဖို႕ သားအေပၚ အခ်စ္ပိုျပီးသနားရတာ အဲဒါေတြပါတာေပါ့..။ သူ႕ခမ်ာ ရွိတာေလးနဲ႕ မညည္းမျငဴစားရွာတာ..။ ေကာင္းတယ္ ဆိုးတယ္ တစ္ခါမွ မေျပာဘူး။ အရက္ဖိုးေပးတာနည္းရင္သာ နည္းနည္း ဂ်ီက်ခ်င္တာ..။

     ျပီးလို႕...ညေနေစာင္းႏိုးလာရင္ေတာ့ စိတ္ပါ လက္ပါရွိရင္ ေရေလးဘာေလးခ်ိဳး၊ ထံုးစံအတိုင္း အေမ့ဆီ လက္ဖ၀ါးျဖန္႕ျပီး ဘံုဆိုင္လစ္ေတာ့တာပဲ ။ ဘံုဆိုင္မွာအေတာ္ေလးၾကာလို႕ နင္းထားတဲ့ေျမၾကီး ေစာင္းေစာင္းလာျပီဆိုရင္ အႏုပညာဗီဇက ၾကြၾကြလာျပီး ကာရာအိုေကရွိရာေျပး...၊ အဲဒါက ညေနပိုင္းတိုင္ေတဘယ္ ။

      အရီးျမကေတာ့ မိုးလင္းတာနဲ႕ ေခါင္းခုပုဆိုးစုတ္ေလးဆြဲ၊ လင္ဗန္းတစ္ခ်ပ္နဲ႕ ရြာထိပ္အေၾကာ္တဲက အေၾကာ္ကို ေဖာက္သည္သြားယူ၊ ရြာထဲလည္ေရာင္း၊ အေၾကာ္ကုန္ရင္ အိမ္ကို သုတ္သုတ္ေလးျပန္ေျပး၊ သားအမိႏွစ္ေယာက္စားဖို႕ထမင္းခ်က္၊ ဟင္းကေတာ့ ၾကံဳရာေပါ့...။

     ျပီးရင္ ညေနပိုင္းေစ်းေရာင္းမထြက္ခင္ ေန႔လည္ တစ္ေမွးေလာက္အိပ္ ၊ အဲ.... သူ႕သားအလိမၼာေလးက မူးျပီးရြာထဲစံုရမ္းမေနဘူးဆိုရင္ေပါ့ေလ။ ရြာထဲမွာ ေမႊ႕ပတ္ရမ္းကားေနၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အရီးျမရဲ႕ အဲဒီေန႔ဇယားမွာ ေန႔ခင္းအိပ္ခ်ိန္ကို ပလပ္လိုက္ရျပီး၊ ရမ္းကားေနတဲ့သတင္း ၾကားၾကားခ်င္းလိုက္သြား၊ ျပန္ေခ်ာ့ေခၚလာ၊ ျပီး... အိမ္မွာ သိပ္ထားလိုက္ရံုပဲ။ မဟုတ္လို႔ ရံုးေရာက္ ဂတ္ေရာက္ျဖစ္ရင္ အရီးျမပဲ ရင္က်ိဳးရမွာေလ ။

    တစ္ခါတုန္းကမ်ားဆိုရင္.... ရြာလူၾကီးအိမ္နားသြားရမ္းလို႕ ဟိုက  သူ႕ေခၚၿပီး ေျခာက္ေပါက္ခ်ထားလိုက္ပါေရာလား..။ လူၾကီးအိမ္ေအာက္က ေျခာက္ေပါက္ထဲမွာ ေျခေထာက္တန္းလန္းနဲ႕ သားရဲ႕မ်က္ႏွာငယ္ေလးကို ျမင္လိုက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ အရီးျမဆိုတာေလ ရင္ထဲမခ်ိလိုက္တာေလ။

    လူၾကီးကိုရွိခိုးဦးတင္ေတာင္းပန္၊ လူၾကီးက အရီးျမကို သနားလို႕ ခံ၀န္ေတြ ဘာေတြ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းျပီး ျပန္လႊတ္လိုက္မွပဲ အမယ္ၾကီးခမ်ာ အအိပ္အစား ေျဖာင့္ရွာေတာ့တယ္ ။

   အရီးျမမၾကာခဏစဥ္းစားမိပါတယ္ ။သားေလးဖက္ကျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း သူ႕ခမ်ာ သနားစရာရယ္ ..။ ငယ္ကတည္းက အေဖကဆံုးပါးသြားေတာ့... အားငယ္ရွာမွာေပါ့...။ ဖတဆိုးဆိိုေတာ့ အားကိုးရွာတယ္ထင္ပါ့။ အရက္နဲ႕ေတြ႕မွ အားကိုးရာအမွန္ကို ေတြ႕ေတာ့တာကိုး ။

  အေမကိုဒုကၡေပးတယ္လို႕ အရပ္ကေျပာၾကေပမယ့္ အေမက ဒါကို ဒုကၡလို႕မွ မမွတ္တာ....။ သားက အေမ့ကိုခ်စ္လို႕ဆိုးတဲ့ဟာ.. ကိုယ့္သားအမိကိစၥ အရပ္ကဘာေျပာေျပာ ေခါင္းထဲသိပ္မထားပါဘူး  ။ သားကအေမကိုခ်စ္တယ္၊ အေမကသားကိုခ်စ္တယ္ ေတာ္ျပီေပါ့..။ က်န္တဲ့ကိစၥကေတာ့ ဘ၀ေပးကုသိုလ္ပဲေပါ့..။

   “အဲဒီလိုနဲ႔ေနလာလိုက္တဲ့သားအမိ ဒီနာဂစ္မုန္တိုင္းနဲ႕ေတြ႕မွ အဖြားၾကီး၀ဋ္ကြ်တ္ေတာ့တာ ဆရာေရ႕....။ သူ႕သားအလိမၼာတံုးကို ေရလႈိင္းကအျပီးေခၚသြားျပီေလ..။ အဖြားၾကီးလည္း မုန္တိုင္းထဲမွာ အလူးအလဲခံခဲ့ရတဲ့ဒဏ္ရယ္.. သားဆံုးသြားလို႕ စိတ္ထိခိုက္တာရယ္ ေပါင္းျပီး ဒီအျဖစ္မ်ိဳးေရာက္သြားရရွာတာ..။ ”

                                  (၄)
   နာဂစ္မုန္တိုင္းအျပီး ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး အစီအစဥ္အရ ေက်းရြာလူထုရဲ႕ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈအတြက္ အခမဲ့ေဆးခန္းဖြင့္ဖို႕ ဒီရြာကေလးမွာ စတင္တာ၀န္က်ခ်ိန္ကတည္းက ဒီအဖြားအိုကို ဆရာ၀န္ေလးသတိထားမိခဲ့တာ..။

  မနက္ဆို  သူ႕ဗန္းထဲမွာပါတဲ့ ပိန္းရြက္ေတြ၊ ဗာဒံရြက္ေတြ၊ ေတာရုိင္းပန္းေလးေတြ၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြကို ရြာရုိးကိုးေပါက္ တစ္အိမ္တက္ဆင္းလည္ေရာင္း၊ ရြာထဲကလည္း သနားၾကလို႕ သူေရာက္လာျပီဆိုတာနဲ႕ သူ႕ဗန္းထဲမွာပါတဲ့ တစ္ခုခုကို ယူထားလိုက္ျပီး ငါးဆယ္မ်ိဳး တစ္ရာမ်ိဳး ေပးလိုက္ၾကတာပဲ..။ ဘာမွမယူဘဲနဲ႕ ပိုက္ဆံေပးရင္လည္း လက္မခံဘူး..။

      ျပီးရင္ေဆးခန္းေရွ႕ေရာက္လာ..၊ သူ႕ဗန္းေလးကိုခဏခ် ၊ အေမာေျဖရင္း ေခါင္းခုတဘက္ေလးနဲ႕ ေခြ်းသုတ္္ေနတဲ့အဖြားအိုရဲ႕ ဖ်တ္လတ္သြက္လက္ေနတဲ့ အသြင္ကို ေတြ႕ေနက်..။ ေနာက္... ဆရာ၀န္ေလးက သူ႕ဗန္းထဲကတစ္ခုခုကို ၂၀၀နဲ႔ ေစ်းျဖတ္ျပီး၀ယ္ထား..၊ အဖြားအိုက ျပန္ထြက္သြား.. အဲဒီလိုနဲ႔ရက္ေပါင္းမနည္းေတာ့။

   ညေနတိုင္ရင္ေတာ့ အဖြားအိုကို ရြာတံတားထိပ္မွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလးထိုင္ေနတာေတြ႔ရျပီၤ..။ မနက္ကေတြ႕ခဲ့ တဲ့ပံုစံနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဖက္ပဲ... ညွုိးေလ်ာ္ႏြမ္းလ်ေနတဲ့အသြင္နဲ႕ သူေစ်းေရာင္းရသမွ် ပိုက္ဆံေလးေတြကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ျပီး ေရျပင္ထဲကျပန္ထြက္လာမယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုေမွ်ာ္ေနေလ့ရွိတယ္ ။
 မိုးခ်ဳပ္စျပဳလို႔ အေမွာင္၀င္လာမွ ေလးလံတဲ့ေျခလွမ္း၊ ရီေ၀ညွုိးေလ်ာ္တဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ရြာဖက္ကို မလွည့္ခ်င္လွည့္ခ်င္ ျပန္လွည့္သြားရွာေတာ့တာ...။

       ဆရာ၀န္ေလးအဖို႕ အရီးျမရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ၊ သားအေပၚထားတဲ့ေမတၱာေတြကို ရင္နဲ႔မဆန္႔ေအာင္ အလံုးစံုနားလည္သြားခဲ့ပါျပီ...။

အဲဒီလိုနဲ႔.....................................
...............................                     ...............................

                            နိဂံုး


    “အေမ.....”
      အရီးျမထိုင္ေနရာ ရြာတံတားထိပ္နားကို ေရာက္လာတဲ့ ဆရာ၀န္ေလးက အရီးျမေဘးနား၀င္ထိုင္ရင္း ေခၚလိုက္တဲ့အသံအဆံုး တျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္လာတဲ့ အရီးျမရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ႔ပါလား..။
အဲဒီမ်က္၀န္းေတြက ဆရာ၀န္ေလးမ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ တစ္စံုတရာကို ရုတ္တရက္ျပန္ရလိုက္သလို “ဖ်ပ္”ကနဲၾကည္လင္၀င္းပသြားတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္..။
ဆရာ၀န္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို တယုတယပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေနတဲ့ အရီးျမရဲ႕လက္အစံုကေတာ့ မီးခဲတမွ် ပူျပင္းတုန္ခိုက္လွ်က္...။

    အို...အရီးျမ အေတာ္ဖ်ားေနတာပါလား...။ ဆရာ၀န္ေလးက အရီးျမရဲ႕လက္ေတြက ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္ထားခ်ိန္မွာေတာ့ ျပံဳးေယာင္ေယာင္အရီးျမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းတို႕က တလႈပ္လႈပ္...။
ေနာက္.......     .........
“...သ....သား......လူေလးကို.... အေမေမွ်ာ္ေန... တာ.... ေရာ့..... သား.... အတြက္.... ......”

မုန္တိုင္းျပီးခ်ိန္ကစလို႕ ပထမဆံုးနဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္လာခဲ့တဲ့ အရီးျမရဲ႕ အသံ...။ လက္ထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံအႏြမ္းေတြကို ဆရာ၀န္ေလးလက္ထဲထည့္ေပးခဲ့ရင္း အရီးျမတစ္ေယာက္............   ..............။
ဆရာ၀န္ေလးရဲ႕လက္ထဲမွာေတာ့ အရီးျမရဲ႕သက္မဲ့ခႏၶာပါးလွပ္လွပ္ကေလးကား
ေခြ်းအလိမ္းလိမ္း.....၊ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းျဖင့္....။ သို႕ေသာ္.......သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္လွ်က္..။
ေလာကဓံအထုအေထာင္းကို တစ္သက္လံုးခံခဲ့ရတဲ့ အရီးျမရဲ႕ သက္မဲ့မ်က္ႏွာညိုညိုေလးကား
    မ်က္ရည္အလိမ္းလိမ္း.... အေရးအေၾကာင္းအထပ္ထပ္ျဖင့္...။

သို႕ေသာ္......... ၀င္းပၾကည္စင္လွ်က္...။                                        ။

ကိုၾကည္ႏိုင္(က်ံဳတိုင္းရြာ)

Posted in: ဝတၳဳ