သတ္သတ္ႏွင့္ တျခားစီ

စာေရးဆရာ သာဓု

၁၉၆ဝ ခုႏွစ္၊ သာဓု၏ ဒုတိယကားျဖစ္ေသာ 'အငိုလြယ္သည္' ဇာတ္ကား စတင္ ျပသသည့္ ဒုတိယေန႔၊ ေန႔လယ္ဘက္။ သာဓု ပင္ပန္းလြန္းသျဖင့္ အတိုးခ် အိပ္ေမာက်ေနဆဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္က မရဲတရဲ လာႏိႈးေနသျဖင့္ ေအာ္လိုက္ ေတာ့မည္ျပဳၿပီးမွ မ်က္လံုးဖြင့္အၾကည့္တြင္ သားႀကီး ေမာင္ဝဏၰကို ေတြ႕ရသျဖင့္ ဖက္နမ္းလိုက္ရင္း အေၾကာင္းကို ေမးသည္တြင္
'႐ုပ္ရွင္႐ံုက ဖုန္းဆက္တယ္ေဖေဖ၊ အေရးႀကီးလို႔ ႏိႈးေပးပါတဲ့'

'ဘာျပႆနာ ေပၚေနပါလိမ့္' ဟု စိုးရိမ္သြားကာ အလူးအလဲ ထထိုင္မိ၏။

သာဓုသည္ ဇတ္ကားျပသရန္ ႐ံုတင္ရက္ကို စာခ်ဳပ္ရာ၌ ရက္ေကာင္းလုၿပီး အေရြးေစာသြားေသာေၾကာင့္ ဇာတ္ကား ျဖတ္ေတာက္ျပင္ဆင္မႈမ်ား ကသီ လင္တ ျဖစ္ခဲ့၏။

ဤအငိုလြယ္သည္ဇာတ္ကား စတင္႐ိုက္ကူးကတည္းက အနည္းႏွင့္အမ်ား ဆိုသလို အေႏွာက္အယွက္ကေလးမ်ား ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆံုး ႐ံုတင္ခါနီး တြင္ တက္သုတ္႐ိုက္ၿပီး ကားကူးကားဆက္ကိစၥမ်ား လံုးပန္းရာ၌ တစ္ညလွ်င္ ၂ နာရီ ၃ နာရီမွ်သာ အိပ္ခ်ိန္ရလ်က္ ၃ ရက္တိတိ မိုးလင္းခဲ့ရသျဖင့္ အလြန္ႏြမ္း နယ္ေနသည္တြင္ ေနာက္ဆံုးည၌ အေရးႀကီးေသာ ဇာတ္သိမ္းခန္းဖလင္တစ္ဘူး ေပ်ာက္ေနေသာေၾကာင့္ သာဓု ေျခကုန္လက္ပန္းက်သြား၏။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ဆင္ဆာတင္ရမည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ံုမ်ားႏွင့္ စာခ်ဳပ္ထားသည္မွာ ေသာၾကာေန႔။ ဆင္ ဆာတင္ရမည္မွာ ၾကာသပေတးေန႔။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ပ်က္ကြက္လွ်င္ ႐ံုမ်ားသို႔ ေငြ ၂ဝဝဝဝ က်ပ္ေက်ာ္ ေပးေလ်ာ္ရမည္။ အထူးသျဖင့္ ဆင္ဆာ လူႀကီးမ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာပ်က္မခံႏိုင္၊ သာဓု စိတ္အိုက္ၿပီး မူးသြားသည္။ ၂ နာရီ ခန္႔အၾကာ သတိရၿပီး ႏိုးလာသည့္တိုင္ေအာင္ ေပ်ာက္ေသာဖလင္ ရွာမေတြ႕ ေသး။

ဆင္ဆာကို ၇ နာရီအေရာက္ သြားျပရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခု ၅ နာရီ အထိ ျပႆနာ မေျပလည္ေသး။ ျပရမည္မွာ ၁၁ ပိုင္း။ ၆ ပိုင္းသာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေသးသည္။ ထိုအပိုင္းမ်ားျဖင့္ပင္ သာဓုကိုယ္တိုင္ ဆင္ဆာတင္ရန္ ေျပးရၿပီး လူႀကီးမ်ားအား ေတာင္းပန္သမႈ ျပဳရေတာ့သည္။ ဆင္ဆာလူႀကီးမ်ားကလည္း ငဲ့ညႇာၾကသည္။ (ရွိသေလာက္က စျပေပါ့) ဟု ခြင့္ျပဳေသာေၾကာင့္ ဝမ္းသာ ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ ျပရာတြင္ အပိုင္း ၁၊ ၂၊ ၃ အစဥ္လုိက္ျပေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ အပိုင္း ၆ သို႔ ေရာက္သြား၏။ သာဓုု စိတ္ညစ္လုိက္သည့္ျဖစ္ခ်င္း။ ေနာက္မွ ကားပိုင္းမ်ား ကူးသည္မွာ အစဥ္လိုက္မျဖစ္ဘဲ ၿပီးရာလြယ္ရာ ေကာက္ကူးထား ေၾကာင္းသိရသျဖင့္ လူႀကီးမ်ားအား ၅ ႀကိမ္ထက္မနည္း ထ၍ ေတာင္းပန္လိုက္ ရေခ်၏။

အပိုင္း ၇ ေရာက္လာ၍ ျပၿပီးေသာအခါ ျဖဳန္းခနဲ ဇာတ္သိမ္းခန္းသို႔ ေရာက္သြား၏။ (ၿပီးပါၿပီ) ျဖစ္သြား၏။ သို႔ေသာ္ ဆင္ဆာ လူႀကီးမ်ားကား မထၾက၊ ႐ုတ္တရက္ မီးပြင့္လာေသာေၾကာင့္ လူႀကီးမ်ား ေဒါပြၾကေလေတာ့မည္ ဟုသာ သာဓုတြက္ထားေသာ္လည္း သူတို႔မ်က္ႏွာမ်ားတြင္လည္း သည္းခံၿပံဳး ၿပံဳး ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၍ အသက္႐ႈေခ်ာင္သြားရ၏။ သာဓု ထ၍ ေတာင္းပန္ရ ျပန္သည္။

'ေဟ့၊ ဖိုးသာဓုရဲ႕ ေနာက္ ဒီလိုမလုပ္နဲ႔ကြာ၊ အားလံုး အဆင္သင့္ျဖစ္မွ ဆင္ဆာတင္၊ မင္းတုိ႔က ႐ံုေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လဆန္းရက္ကို တယ္ေရြးတာကိုး' ဦးအမ္ဖိုးခ်ိန္က အျပစ္တင္သကဲ့သို႔ သခင္သိန္းေမာင္ႀကီးကလည္း

'ဒါပဲေနာ္ သခင္ေဖသန္း၊ ေနာက္တစ္ခါ ဒီလို ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျပရင္ မရဘူး၊ ဒဏ္႐ုိက္ခံရမယ္ သတိထား' ဟု ႀကိမ္း၏။

'ဒဏ္႐ိုက္လို႔ သူတို႔ ေၾကာက္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဆင္ဆာ တစ္လ ပယ္လိုက္ မယ္'

ဤသို႔ ေျပာလိုက္သူမွာ ေဒါက္တာသာလွျဖစ္၏။ ထုိေန႔က ၾကည့္ၾကေသာ ဆင္ဆာလူႀကီးမ်ားအနက္ ေဒါက္တာသာလွသည္ မ်က္ႏွာထား အတင္းဆံုးျဖစ္ ၏။ သာဓု၏ ကေမာက္ကမ ျပသမႈအတြက္ အေတာ္ကေလး မေက်မနပ္ ျဖစ္ေန ဟန္တူ၏။

ဇာတ္ကားမွာ ကူးရင္းျပရင္း သြားယူရင္းျဖင့္ ၁၁ နာရီေလာက္တြင္မွ အပိုင္းစံု ျပသၿပီးစီးသည္တြင္ လူႀကီးမ်ားအခ်င္းခ်င္း ဇာတ္ကားအေျခအေနကို တိုင္ပင္ၾက၏။ ျဖတ္သင့္ေသာအပိုင္း ရွိမရွိ ေဆြးေႏြးၾကခိုက္ သာဓု စိတ္ေမာေန သည္။ ျရသည္မွာ အစဥ္လိုက္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ဇာတ္ရည္ ဇာတ္သြား မရွင္း ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္ေသာ္ ေနာက္တစ္ပတ္မွ ျပန္တင္ရမည္။ နက္ျဖန္ ျပသႏိုင္ ေတာ့မည္မဟုတ္။ ႐ံုရွိလူမ်ားကလည္း 'ဆရာ့ဇာတ္က ႐ႈပ္ေနတာပဲ' ဟု ေဝဖန္ ၾကျပန္သျဖင့္ သာဓုပို၍ စိတ္အိုက္သြားရစဥ္ သာဓုကို ေခၚသည္ဆိုသျဖင့္ ရင္တ မမႏွင့္ ဝင္သြားသည္၌

'ဦးသာဓု ကားကလည္းဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဇာတ္လမ္း ဆင္ၿပီး ၾကည့္ေနရတယ္။ ပေဟဠိကား ျဖစ္ေနၿပီ' ဟု ဆင္ဆာလူႀကီး ခင္ေလး ေမာင္က ရယ္ရင္းေျပာ၏။ သာဓု ရင္တုန္သြားရျပန္၏။ 'ဒီမွာ' ဟူေသာအသံ ေၾကာင့္ သာဓု လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ မ်က္ႏွာထား တည္တည္ႏွင့္ ေဒါက္တာ သာလွကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္ 'ဆင္ဆာတစ္လ ပယ္လိုက္ၿပီ' လို႔မ်ား ေျပာ လိုက္ေလမလားဟု သာဓု စိုးရိမ္ေနစဥ္

'ခင္ဗ်ားကားက လွလွေလးၿပံဳး (ျမတ္မြန္) ငိုၿပီး လဲက်သြားရာမွာ ဇာတ္ သိမ္းမယ္ မဟုတ္လား'

'ဟုတ္ကဲ့'

'အဲ့ဒီဇာတ္သိမ္းကို ေနာက္ထပ္ ျပင္ဦးမွာလား၊ ေရွ႕ေနာက္ ေျပာင္းစရာ ေကာ ရွိေသးသလား'

'မရွိပါဘူး၊ မျပင္ပါဘူး'

'ဒါျဖင့္ ျပသခြင့္ ျပဳလိုက္ၿပီ'

သာဓု ဝမ္းသာလိုက္သည္ ျဖစ္ခ်င္း။

သို႔လွ်င္ ကသီကရီႏွင့္ ႐ံုတင္လုိက္ရေသာ အငိုလြယ္သည္ ဇာတ္ကားအတြက္ ယခု ေခၚျပန္ေလၿပီ။ 'အေရးႀကီးလို႔' ဟူသည့္စကားအရ သာဓု ရင္မၿပီး ထသြား ရျပန္သည္။ ဖုန္းဆက္ ေမးေသာအခါ

'ဒီမွာ ဦးသာဓု မေန႔ညပိုင္းက ဆင္ဆာလူႀကီးမိသားစု လာၾကည့္သြားၾက တယ္၊ ညကေတာ့ ဘာမွမေျပာဘူး၊ ခုမနက္က်မွ ဖုန္းနဲ႔ဆက္ေျပာတယ္'

ျပႆနာကား ေပၚျပန္ေခ်ၿပီ။

'ဒီကား ဆင္ဆာတင္တုန္းက လွလွၿပံဳး ခိုးရာလိုက္ေျပးတဲ့ အခန္းမွာ ေနာက္ခံေတးမပါဘူး၊ ခု ႐ံုတင္ျပမွ ဒီေနာက္ခံေတးကို ဘာျဖစ္လို႔ ထည့္ထားရ သလဲ၊ ဒီအခန္းကို ျဖဳတ္ပစ္ပါ၊ မျဖဳတ္ရင္ ဇာတ္ကားပါ ျပခြင့္ပိတ္ရလိမ့္မယ္တဲ့'

႐ံုမန္ေနဂ်ာက စိတ္ပူေနေသာ အသံျဖင့္ ေျပာ၏။ ဆင္ဆာတင္စဥ္က ႀကံဳ ခဲ့ရသည့္အေရးထက္ ယခု ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ျဖစ္ရေခ်ၿပီ။

'အဲ့ဒါ၊ ဘယ္သူလဲ၊ နာမယ္နဲ႔လိပ္စာ သိပါရေစ'

'ေဒါက္တာသာလွ၊ ေနတဲ့ေနရာ မသိဘူးဗ်၊ အဲဒါ စံုစမ္းၿပီး ျမန္ျမန္ေလး ၾကည့္လုပ္ဦးဗ်ာ၊ ေတာ္ၾကာ ႐ံုပိတ္လုိက္ရင္ အားလံုးဒုကၡ'

သာဓု မ်က္ႏွာသစ္ရန္ပင္ သတိမရႏိုင္၊ ေဒါက္တာသာလွ ေနထုိင္ရာ လိပ္ စာကို သံုးေလးေနရာေလာက္ ဖုန္းဆက္ စံုစမ္းၿပီး ကဆုန္ေပါက္ ေျပးခဲ့ရသည္။ ေတြ႕ေသာ အခါတြင္လည္း သူ႔မ်က္ႏွာမွာ တရားသူႀကီး တစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ တင္းေန၏။

'ခင္ဗ်ား လုပ္ပံု၊ အင္း ဆင္ဆာျပတုန္းကလည္း ကေမာက္ကမ၊ ခု႐ံုတင္ ေတာ့လည္း ဆင္ဆာမွာမပါတဲ့ သီခ်င္းေတြ ထပ္ထည့္ထားတယ္၊ ဒါ ဘာသ ေဘာလဲ'

'ဟုတ္ကဲ့ မူလကတည္းက ထည့္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ရွိၿပီးသားပါပဲ ကားကူးရာမွာ မွားက်န္'

'မွားက်န္ ေမ့က်န္တာ မေျပာနဲ႔၊ ဆင္ဆာမွာ မပါရင္ ႐ံုတင္တဲ့အခါလည္း မပါရဘူးဆိုတာ ခင္ဗ်ား နားလည္ရမယ္'

သာဓု မွားေနသည့္အျဖစ္ကို သာဓု ေသေသခ်ာခ်ာ သိ၏။ သို႔ေသာ္ 'ခင္ဗ်ား နားလည္ရမယ္' ဟူေသာ စကားအတြက္ စိတ္ထဲတြင္ ျမက္ခနဲ ျဖစ္သြား ေသာေၾကာင့္

'ခု ကြၽန္ေတာ္ထည့္လိုက္တဲ့ ေနာက္ခံေတးဟာ ဘာကိုမွ ထိခိုက္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ဒီသီခ်င္းကလည္း အသစ္မဟုတ္ဘဲ၊ ဟိုေရွးတုန္း က ဓာတ္ျပား'

'ကြၽန္ေတာ္သိတယ္၊ ဂီတာ စိမ္းေမာင္ဆိုတဲ့ ပတၲျမားပလႅင္ ဘုရားတရားနဲ႔ ပတ္သတ္တယ္၊ ဘယ္သူ႔မွ မထိခိုက္တဲ့အျပင္ နားေထာင္တဲ့လူ ကုသိုလ္ရတယ္၊ သံေဝဂ ရတယ္၊ ဒါက သတ္သတ္တျခား၊ ခုေျပာေနတာက စည္းကမ္းဥပေဒ၊ ဒါ ခင္ဗ်ားေလးစားရမယ္၊ လိုက္နာရမယ္၊ ဒါကလည္း တျခားသတ္သတ္ ရွင္း ရဲ႕လား'

သာဓု မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ခံေနရသည္။ သူသည္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ သီရိပ်ံခ်ီ ေဒါက္တာသာလွ၊ အလြန္ တိတိက်က် စည္းကမ္း ဥပေဒကို မိမိရရ ဆိုပ္ကိုင္ေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္ မွန္ေသာ္လည္း

'ကြၽန္ေတာ္ စည္းကမ္းကို ေလးစားတတ္တဲ့လူပါ၊ ဒါေပမယ့္ ခုန အစ္ကို ႀကီးေျပာသလို ဘာကိုမွ မထိခိုက္တဲ့ ကိစၥမို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကားကို ဆက္ၿပီး ျပခြင့္ ျပဳပါလုိ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္'

'ဒါကေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ဘူး'

'ဒီလိုရွိပါတယ္၊ ဒီကိစၥေလးနဲ႔ ႐ံုပိတ္လိုက္ရမယ္ဆိုရင္'

'ဒါလည္း ကြၽႏ္ေတာ္ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ စည္းကမ္းမက်ရင္ ပိတ္ရမွာပဲ'

'မဟုတ္ပါဘူး အစ္ကိုႀကီးရယ္၊ တကယ္လို႔ ႐ံုပိတ္လိုက္ရမယ္ဆိုရင္ ႀကိဳ တင္လက္မွတ္ေရာင္းထားတာေတြ၊ ႐ံုခေတြ'

'ခင္ဗ်ားဟာ ခင္ဗ်ား စိုက္ေလ်ာ္လိုက္ေပါ့'

'ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာက ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္တဲ့ အခ်က္ကေလး တစ္ခ်က္ နဲ႔ တစ္ဖက္သားမွာ အမ်ားႀကီးထိခိုက္သြားမယ္ဆုိရင္'

'ဒါ ဘယ္သူလုပ္တာလဲ၊ ခင္ဗ်ား အရွည္ႀကီးမေျပာနဲ႔၊ အဲဒီအခန္းကို ျဖတ္ ရင္ျဖတ္ ဆက္ျပရင္ပိတ္ရမွာပဲ'

'အဲ့ဒီအခန္းကလည္း ဇာတ္ဝင္ အေရးႀကီးတဲ့ အခန္းမို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္း ပန္ေနတာပါ'

'ဘာလဲ အေရးမႀကီးရင္ မေတာင္းပန္ဘူးလို႔ ခင္ဗ်ား ဆုိခ်င္သလား၊ အို ေက ခင္ဗ်ား ျပန္ႏိုင္ၿပီ ဦးသာဓု ျပန္ႏိုင္ၿပီ'

မ်က္ႏွားထား တင္းတင္းျဖင့္ သာဓုအား အိမ္ထဲမွပင္ ေမာင္းထုတ္သလို ေျပာေနေခ်ၿပီ။

'ဒီကားကို ကြၽန္ေတာ္ ဆက္မျပႏိုင္ေတာ့ဘူးလား၊ ဒါျဖင့္'

'ခုနေျပာတဲ့ သီခ်င္းပါတဲ့အခန္းကို ဒီေန႔ျဖတ္ရင္ျဖတ္၊ မျဖတ္ရင္ နက္ျဖန္ ပိတ္ပစ္ရမွာပဲ'

'ဒါျဖင့္လည္း အစ္ကိုႀကီးသေဘာပဲ'

သာဓုလည္း စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ျဖဳန္းခနဲ ထျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ သည္ႏွင့္ ဘဏ္ေငြစာရင္းလက္က်န္ကို ၾကည့္သည္။ ၂ဝဝဝဝ က်ပ္ေက်ာ္ ေပး ေလ်ာ္ႏိုင္သည့္ ေငြမ်ား ပိုပိုသာသာ ရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရ၍ တစ္ဖက္က စိတ္ ေအးသြားေသာ္လည္း ႐ံုပိတ္ရသည့္အျဖစ္ကား အ႐ုပ္ဆိုးလွေခ်မည္။ သာဓု ႐ုပ္ရွင္တည္းဟူေသာ အမည္ကိုလည္း ထိခိုက္မည္။ အထူးသျဖင့္ ဆင္ဆာ စည္းကမ္း ေဖာက္ဖ်က္၍ အပိတ္ခံရျခင္းကား လံုးဝမေကာင္း၊ လူ႔က်င့္ဝတ္ကိုပါ ထိပါးေလေတာ့မည္။ သာဓု ထိုဒဏ္ကို မခံႏိုင္။

နည္းလမ္းရွိသမွ် ဇယားခ်၍ စဥ္းစားရေတာ့သည္။ အႀကံတစ္ခု ရလာ၏။ ျဖစ္ရပ္မွာ ဆင္ဆာလုပ္ရာတြင္ ေတးသံမပါဘဲ ယခုမွ ပါေနေသာေၾကာင့္ဟု တစ္ဖက္က အေၾကာင္းျပရာ ထုိအပိုင္းကို ဆင္ဆာျပန္လုပ္ၿပီး ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းလိုက္လွ်င္ ထိုကိစၥ ၿပီးေျပသြားႏိုင္သည္။ သို႔ႏွင့္ သာဓုသည္ ညခ်င္းပင္ ဆင္ဆာ႐ံုးအရာရွိ ဦးထြန္းႀကိဳင္ အိမ္သို႔ စံုစမ္းရာ ေနာက္ေန႔ အာေသာက႐ံုတြင္ ကုလားကား ဆင္ဆာရွိေၾကာင္း ေျပာလိုက္သျဖင့္ အထက္ပါ အဆိုပါအပိုင္းကို ယူသြားၿပီး တာဝန္က် လူႀကီးမ်ားအား အေၾကာင္းစံု ရွင္းျပကာ ထိုအပိုင္းကို ၾကည့္၍ ခြင့္ျပဳေပးပါရန္ ေမတၲာရပ္ခံရာ

'ေအး တို႔ကလည္း ၾကည့္ေပးမယ္၊ မင္းကလည္း ေဒါက္တာ သာလွကို သြားေျပာလိုက္ဦး'

ဦးဖိုးခ်ိန္က ခြင့္ျပဳသင့္ေၾကာင္း၊ ကန္႔ကြက္စရာ မပါေၾကာင္း စာတစ္ေစာင္ ေရးေပးေသာ္လည္း စာကို သာဓုက တလြဲ လူဝါးဝစြာျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ သြားမေပး ဘဲ တပည့္တစ္ေယာက္ႏွင့္ ပို႔ခိုင္းလိုက္၏။ ထုိကိစၥသည္လည္း ဤတြင္ ၿပီး သြား၏။

၁၉၆၁ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ (ဖိတ္ၾကားစာ အရ) ႐ုပ္ရွင္ ေရႊစင္ဆု ခ်ီးျမႇင့္ေရးအခမ္းအနားပြဲသို႔ သာဓုတို႔ ေရာက္သြားၾကသည္။ ထိုစဥ္က ျပဇာတ္ဌာန ညႊန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး ဦးျမင့္စိုးက ေစာေစာလာရန္ အေၾကာင္းၾကား သျဖင့္ သာဓုလည္း ေစာေစာပင္ ေရာက္ေနၿပီး ႐ုပ္ရွင္သမားခ်င္း စကားေျပာေန ၾကစဥ္ ဦးေစာဦး (ယခု-ပါတီ) က လက္တုိ႔ ေခၚသြားၿပီး

'ခင္ဗ်ား လုပ္လိုက္မွျဖင့္ ဒီအတိုင္းခ်ည္းပဲ၊ အဝတ္အစား ကပိုက႐ို ေခါင္း မဖီး ဘာမဖီးနဲ႔၊ ႏို႔ ေခါင္းေပါင္းေကာ မပါဘူးလား'

'ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ၊ ေခါင္းေပါင္းက အိုက္ရတဲ့အထဲ၊ ဒါေၾကာင့္ အေပၚအကႌ် ေတာင္ ဝတ္မလာတာ ၾကည့္ေတာ့'

'တကယ္လို႔ အကယ္ဒမီဆု ေခၚေပးေနရင္ ဒီလိုပဲ တက္ယူမလား၊ ခင္ဗ်ာ့ ပံုစံက ၿမိဳ႕တက္လာတဲ့ ႏြားပြဲစား က်ေနတာပဲ'

'ကြၽန္ေတာ္ မရပါဘူးဗ်ာ၊ ရျခင္းရရင္ ျမတ္မြန္ပဲ ရမွာပါ'

'ေျပာႏိုင္မလားဗ်'

'ေအးဗ်ာ၊ ေပးေတာ့လဲ ခင္ဗ်ာ့အေပၚအကႌ် ခဏဌားဝတ္လိုက္႐ံုေပါ့'

ဦးေစာဦးက ဤဇာတ္ကားကို သူအလြန္ႀကိဳက္ေသာေၾကာင့္ အကယ္ဒမီ တစ္ေပးေနေသာ္လည္း သာဓုကမူ မထင္။ စ႐ိုက္ကတည္းက အေႏွာင့္အယွက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကံဳခဲ့ရသည္။ အထူးသျဖင့္ အံဝင္ခြင္က် မင္းသားေရြးရသည္မွာ စိတ္ အေမာရဆံုးျဖစ္လ်က္ ေနာက္ပိုင္း၌ မင္းသားသစ္ တင္႐ိုက္ရသည္တစ္ေၾကာင္း မသတီစရာ အလြမ္းဇာတ္လမ္း ျဖစ္သည္တြင္ ဆင္ဆာတင္ရာ၌လည္း ကြၽမ္းထိုး ေမွာက္ခံု ျဖစ္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ (ဝါ) စိတ္တိုင္းက် အေခ်ာသတ္ရန္ အခ်ိန္မရ လိုက္သည္တစ္ေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ေရႊစင္ဆုိကု သာဓု လံုးဝ မေမွ်ာ္မွန္းခဲ့။

ယခုမူ ပို၍ေဝးသြားေခ်ၿပီျဖစ္၏။ ယင္း႐ုပ္ရွင္အဆင့္အတန္းျမႇင့္ ေရႊစင္ဆု ခ်ီးျမႇင့္ေရးဥကၠ႒သည္ ေဒါက္တာသာလွ၊ သာဓုႏွင့္ ပနံမရျဖစ္ခဲ့သည္ကို စာ႐ႈသူ တို႔ သိၿပီ၊ ဆင္ဆာကိစၥတြင္လည္း သူ႔ကိုေက်ာ္၍ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔လုပ္ကာ မေလးမစား ျပဳမူခဲ့သည္။ အဘယ္မွာလွ်င္ ေရႊစင္ဆုကို သာဓု ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္သည့္ အခြင့္အလမ္း ရွိပါေတာ့သနည္း။

(သို႔ေသာ္ ဒါ႐ိုက္တာ ေရႊစင္ဆုကို သာဓု ရရွိခဲ့သည္။)

ေဒါက္တာသာလွကိုယ္တိုင္က အဘယ္ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ား ေၾကာင့္ သာဓုကို အေကာင္းဆံုး ဒါ႐ိုက္တာ ေရြးရေၾကာင္း၊ ေရႊစင္ဆုေပးရေၾကာင္း အေသးစိတ္ ရွင္းလင္းခ်က္ ဖတ္ျပလိုက္ေလေသးသည္။ သာဓုအပါအဝင္ ႐ုပ္ရွင္ ပညာသည္အားလံုးနီးပါး အံ့အားသင့္သြားၾကသည္။ 'ဟာ' ခနဲ ျမည္ဟိန္းသြား ၿပီးမွ လက္ခုပ္သံမ်ား ေပၚလာေလေတာ့သည္။

'ေအးဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ား မင္းသမီး ေကာင္မေလးက ရြံတတ္တယ္၊ သူ႔အေဖရဲ႕ အနာကိုေတာင္ ေဆးထည့္ေပးရမွာ ရြံတယ္၊ ညားေတာ့ အႏူမႀကီးရဲ႕သား၊ အဲဒီ ကားမ်ဳိး႐ိုက္တဲ့ ဒါ႐ိုက္တာကို ေရႊစင္ဆုေပးလိမ့္မယ္လို႔ က်ဳပ္တို႔ေတာ့ ေယာင္ လို႔ေတာင္ မထင္မိဘူး'

ဤလို အလားတူစကားမ်ားလည္း ပြက္ေလာ႐ိုက္သြားသည္။ သာဓု ကိုယ္ တုိင္ကလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုၾကည္ႏိုင္ျဖစ္ကာ အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အငို လြယ္သည္ကို ျပန္ျပန္ၾကည့္ေနမိ၏။ ဤတြင္မွ အဘယ္ေၾကာင့္ ေပးသည္ကို သေဘာေပါက္ရေတာ့သည္။

ထိုသည့္ေနာက္ ၅ လေလာက္ အၾကာတြင္ သာဓု ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုသို႔ ဖိတ္ သင့္သူမ်ားကို ဖိတ္ၾကားရာတြင္ ေဒါက္တာသာလွသည္ အေစာဆံုး ေရာက္လာ သည္။ ထိုထုိဤဤ စကားမ်ား စံုသြားရာမွ သာဓု မတင္မက် ျဖစ္ေနေသာ သိ လိုခ်က္ကို ဤလိုပင္ သာဓုက စလိုက္၏။

'အစ္ကိုႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ေၾကြးဆပ္စရာ ရွိေနေသးတယ္၊ ကြၽန္ ေတာ္မွားခဲ့တာေတြ ခြင့္လႊတ္ပါလို႔'

'ဒါေတြက ၿပီးခဲ့ၿပီပဲ'

'ကြၽန္ေတာ္ သိခ်င္တာေတြ ေမးပါရေစ၊ အငိုလြယ္သည္ ဇာတ္ကားနဲ႔ ပတ္ သတ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒါ႐ိုက္တာဆု ေပးဖို႔သာမကဘဲ ဇာတ္ကားကိုပါ အ ကယ္ဒမီေပးဖို႔ အစ္ကိုႀကီး အထူးလံုးပန္းခဲ့တယ္၊ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ တယ္လို႔ သတင္းၾကားရတယ္၊ အဲဒါ'
သာဓုက သူ႔အေျဖကို ေစာင့္ရင္း ၾကည့္ေနေသာ္လည္း သူသည္ ၿပံဳး႐ံုသာ ၿပံဳးေနၿပီးမွ
'ခင္ဗ်ား လူဝါးဝတဲ့အေၾကာင္း ေျပာတာေကာ မၾကားဘူးလား'

သာဓုက ျပန္၍ သူ႔မူအတိုင္း ၿပံဳးငံု႔ ငံု႔လိုက္ရ၏။

'ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ဆီလာတဲ့ေန႔က ခင္ဗ်ား ျဖစ္ေစခ်င္တာခ်ည့္ ေလွ်ာက္ ေျပာေနလို႔ မေျပမလည္ ျဖစ္သြားရတာ၊ တကယ္လို႔ အဲဒီအခ်ိန္ကသာ ခင္ဗ်ား က 'ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲလို႔' ေမးလိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ဥပေဒ စည္းကမ္းအရ ဘယ္လို လုပ္ပါ လုပ္ပါဆို ၿပီးသြားမွာ၊ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ လည္း ခင္ဗ်ားက စည္းကမ္းေဘာင္ဝင္ေအာင္ လုပ္လုိက္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္ တာလဲ ဒါပဲ'

မွန္ရာေျပာသစၥာ သာဓုရွက္သြားပါ၏။

'ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ပံုလုပ္နည္း မွားသြားပါတယ္၊ ခြင့္လႊတ္ပါ အစ္ကိုႀကီး'

'ဥပေဒေဘာင္ ဝင္သြားကတည္းက ခြင့္လႊတ္ၿပီးသား ျဖစ္ခဲ့ၿပီပဲ၊ ေနာက္ကို ဆင္ျခင္ေပါ့ဗ်ာ'

'တကယ္လို႔ အဲ့ဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္သာ ဆင္ဆာျပန္မလုပ္ခဲ့ရင္'

'တနလၤာေန႔ကစၿပီး ခင္ဗ်ားကား မျပရေတာ့ဘူး။ ပိတ္လုိက္မွာ ေသခ်ာ တယ္'

'အစ္ကိုႀကီး ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆိုးသြားတယ္ေနာ္'

သူၿပံဳးေနျပန္သည္။

'ဒီေလာက္အထိ ကြၽန္ေတာ္ မထီေလးစား လုပ္ခဲ့တယ္၊ ဘုေတြေဘာက္ေတြ ေျပာခဲ့တယ္၊ အဲဒါေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ အာဃာတမထားဘဲ ေရႊစင္ဆု ကိစၥ မွာ ကြၽန္ေတာ္ အနည္းဆံုး ၂ ဆုရဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေဆြးေႏြးခဲ့တယ္ဆုိေတာ့'

'သတ္သတ္စီပဲ၊ တျခားစီသာ စဥ္းစားရမွာေပါ့၊ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ရန္ျဖစ္တယ္၊ ေဒါက္တာသာလွနဲ႔ စကားမ်ားတယ္၊ ဒါက တစ္က႑ ေရႊစင္ဆု ဥကၠ႒နဲ႔ သာဓု ရဲ႕ အႏုပညာနဲ႔ ရန္ျဖစ္တာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ျဖစ္လို႔လည္း မရဘူး၊ ျဖစ္လည္း မျဖစ္ အပ္ဘူး၊ ႀကံဖန္ၿပီး ျဖစ္လုိ႔ရတယ္ထား၊ ဒါ လံုးလံုးသဘာဝမက်တဲ့ သေဘာ တရားေသးသိမ္မႈ'

သာဓုတစ္ကိုယ္လံုး ထံုက်ဥ္သြားသည္။ သူဆက္ေျပာလိုက္ေသာ စကား ေလးငါးလံုးကို မၾကားလိုက္ရ။

ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဒါက္တာသာလွအား ထုိင္ကန္ ေတာ့ရင္း သာဓု မ်က္ရည္လည္ေန၏။ (အရသာရွိလွေသာ မ်က္ရည္။)

သာဓု (လူ၀ါး၀တယ္)စာအုပ္မွ

Posted in: သာဓု