အသံအက္သြားတဲ့ ေခါင္းေလာင္းေလး

ေရာင္စံုပန္းျခင္းတစ္ခု
စတုတၳတန္းေက်ာင္းသား/သူမ်ား ေကာင္းမႈ ။
အဖူးအငံု
ပြင့္ရံုပြင့္ခ်ပ္ ၊ ပြင့္ဖတ္ညိဳးေရာ္
ေသာ္ကဇီဇ၀ါ ၊ စၾကာပုဏၰရိတ္
သြယ္ခ်ိတ္ကံုးယွက္
မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ႔
သူ႔အတြက္ေလ .....။



ဖိနပ္မဲ့ေျခဖ၀ါး
ေမးခိုင္ပိုးစားျခင္း
ထင္းရႈဳးသားေသတၱာ
လဲေလ်ာင္းစရာ ။
သြားေပဦးေတာ့ကြယ္
ဘုန္းၾကီးအို တစ္ပါးထံ
၀တၱဳေငြ ငါးက်ပ္အပ္ႏွံ
သရဏဂံု ဆည္းကပ္ေလ
ေကာင္းရာဘံုဘ၀ ေရာက္ပါေစ....။
အမိကိုကူ ၊ အဖကိုကူ
အပူမွ်ယူ
ခဲတံမဲ့သူ ၊ စာအုပ္မဲ့သူ  ၊ မုန္႔ဖိုးမဲ့သူ
အလႈဴေငြမထည့္ႏိုင္သူ
အပူအားလံုးၿငိမ္းေပါ့ ။
ေသတၱဖံုးရိုက္ပိတ္
လွ်ာအဆိပ္သင့္ ၊ ရင္နင့္ေနခိုက္
ရိႈက္သံတစ္ခ်က္ ..တစ္ခ်က္
“ သံစူးသတဲ့....ေတာ္တို႔ေရ.....”

အေၾကာ္သည္အေမ
ေျမလူးေလရဲ႕ ။
စာသင္ခန္းမ
ေနာက္ဆံုးက ခံုေနရာ
လစ္ဟာေနမွာ ။
ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္စာရင္း
မင္းနာမည္ေက်ာ္ဖတ္ရေတာ့မွာ။
ေလ့က်င့္ခန္းစာအုပ္ ၊ တစ္အုပ္ေလ်ာ့သြားမွာ ။
ခံုေပၚမတ္တပ္
ရပ္ရမယ့္အျပစ္ဒဏ္
မင္း၀ိညာဥ္မခံစားေစေတာ့ ။
“မင္း....သြားလိုရာ သြားႏိုင္သည္....” 

မၾကား၀ံ့၀ံ့ ၊ ႏႈတ္ဆြ႔ံရိႈက္ငင္
တစျပင္အထြက္
ေႏွာင့္ယွက္ဆဲအသံေတြ ......
မနက္ျဖန္နံနက္
ေက်ာင္းအတက္မွာ
ဆရာမလက္ ....
ေခါင္းေလာင္းအထိုး ခက္ေပလိမ့္ ။          ။

မအိ
 ရႈမ၀မဂၢဇင္း ၊ 1982၊ ဇူလိုင္ ၊

Posted in: ကဗ်ာ