အခ်ိန္။
။သကၠရာဇ္(၃၄၉၉)ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ(၃၁)ရက္။
ေနရာ။ ။ကမၻာရြာၾကီး၏ ႒ာနေပါင္းစံုရုံးခ်ဳပ္။
ခန္းမၾကီးအတြင္း စုရံုးစုရုံးျဖင့္အေတာ္ပင္စည္စည္ကားကားျဖစ္ေနေပၿပီ။
မနက္ျဖန္ ဇန္န၀ါရီ(၁) ရက္ေန႔တြင္က်င္းပမည့္ ကမၻာရြာၾကီး ႏွစ္ ၃၅၀၀ ရာျပည့္ ၊
(၃၆) ရာစုအၾကိဳပြဲအတြက္မၾကာမီအစည္းအေ၀းစတင္ေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္
တက္ေရာက္လာသူုအားလံုး ေနရာယူေနၾကၿပီ ျဖစ္ပါသည္။
ကမၻာရြာၾကီး၏ သက္ဆိုင္ရာ႒ာနမ်ားအားလံုးမွ
ကိုယ္စားလွယ္မ်ား စံုညီစြာေနရာယူၿပီးေနာက္ တစ္ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ
႒ာနေပါင္းစု၏ အၾကီးအကဲအဖြဲ႕ေရာက္အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ အၾကီးအကဲအဖြဲ႕ေရာက္လာၿပီး စင္ျမင့္ေပၚတြင္
ေနရာ။ ။ကမၻာရြာၾကီး၏ ႒ာနေပါင္းစံုရုံးခ်ဳပ္။
ခန္းမၾကီးအတြင္း စုရံုးစုရုံးျဖင့္အေတာ္ပင္စည္စည္ကားကားျဖစ္ေနေပၿပီ။
မနက္ျဖန္ ဇန္န၀ါရီ(၁) ရက္ေန႔တြင္က်င္းပမည့္ ကမၻာရြာၾကီး ႏွစ္ ၃၅၀၀ ရာျပည့္ ၊
(၃၆) ရာစုအၾကိဳပြဲအတြက္မၾကာမီအစည္းအေ၀းစတင္ေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္
တက္ေရာက္လာသူုအားလံုး ေနရာယူေနၾကၿပီ ျဖစ္ပါသည္။
ကမၻာရြာၾကီး၏ သက္ဆိုင္ရာ႒ာနမ်ားအားလံုးမွ
ကိုယ္စားလွယ္မ်ား စံုညီစြာေနရာယူၿပီးေနာက္ တစ္ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ
႒ာနေပါင္းစု၏ အၾကီးအကဲအဖြဲ႕ေရာက္အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ အၾကီးအကဲအဖြဲ႕ေရာက္လာၿပီး စင္ျမင့္ေပၚတြင္
ေနရာယူလိုက္ၾကသည္။
ထိုသို႔ေနရာယူၿပီးမေရွးမေႏွာင္းအခ်ိန္...
ခန္းမၾကီးအတြင္း ၀င္းကနဲအေရာင္တစ္ခ်က္စူးစူးရွရွလက္သြားၿပီး
ေငြေရာင္ယဥ္ပ်ံတစ္စီး ဘြားကနဲေပၚလာသည္ကိုေတြ႕လိုက္ၾကရပါေတာ့သည္။
“ ဟင္..”
“ ဟာ..! ”
“ဘာလဲ....ဘယ္ကေပၚလာတာလည္း...”
ဟိုနားဒီနားမွ အံ့ၾသသံေ၀ဖန္သံမ်ား ။ ခန္းမတစ္ခုလံုး
လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားပါသည္။ ထိုယဥ္ပ်ံေပၚသို႔ အားလံုးအာရုံ
စိုက္ေနၾကစဥ္ ယဥ္ပ်ံေပၚမွ ဆင္းလာသူကား......... .........
“ ဟာ ”
“ ဘယ္သူလဲ...ဘယ္ၿဂိဳလ္ကလည္း....”
ေငြေရာင္၀တ္စံု၀တ္ ၿဂိဳလ္သားၾကီးတစ္ဦး။
အၾကီးအကဲမ်ားေရွ႕သို႕ေရာက္လာဦးညႊတ္ၿပီး ...
“ မဂၤလာပါ ကမၻာသူကမၻာသားအေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ာ...ကြ်န္ေတာ္က
တိုက္တန္ၿဂိဳလ္ရဲ႕ လက္ေရြးစင္အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ ပေရာမီးသယပ္စ္ ပါ...”
ၿဂိဳလ္သားၾကီးက ပရိတ္သတ္အားလံုးသို႔ ျပံဳးျပလိုက္ၿပီး ...
“ အခုလို ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ား အစံုအညီရွိေနခ်ိန္ ေရာက္လာခြင့္ရလို႔
၀မ္းသာပါတယ္...ကြ်န္ေတာ္ေရာက္လာရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကေတာ့...
ေဟာဒီကမၻာရြာၾကီးကို အကူအညီေပးဖို႔ပါ...”
“ ဒါကလည္း ေနစၾကာ၀ဠာရဲ႕မိသားစု၀င္ျဖစ္တဲ့
ကြ်န္ေတာ္တို႔တိုက္တန္ၿဂိဳလ္နဲ႔
ကမၻာၿဂိဳလ္ရဲ႕ အရွည္သျဖင့္ခ်စ္ၾကည္ေရးကို ရည္ရြယ္ပါတယ္...”
ၿဂိဳလ္သားၾကီးပေရာမီးသယပ္စ္က သူ႕စကားကိုခဏရပ္ၿပီး
အားလံုးကိုတစ္ခ်က္အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္...။
“ ဟင္ ”
မ်က္လံုးမ်ား။ ကမၻာသူကမၻာသားအားလံုး၏ မ်က္လံုးမ်ား။
သူ႕ကိုၾကည့္ေနေသာ စိမ္းဖန္႔ဖန္႔မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ေအးစက္စက္မာေၾကာေၾကာ
သံမဏိသြန္းမ်က္ႏွာမ်ား။
အိုး....ဘုရားသခင္။ တစ္ခုခုမွားေနျခင္းျဖစ္ေပမည္။
သူေမွ်ာ္လင့္ထားသည္မွာ ကမၻာသူကမၻာသားမ်ား၏ ေႏြးေထြးေသာ ႀကိဳဆိုမႈ၊
ပ်ဴငွာေသာအၿပံဳးႏွင့္ ႏွစ္လိုဖြယ္မ်က္ႏွာထားမ်ား။
အခု ထိုအရာေတြအားလံုး ကမာၻေျမေပၚမွာေပ်ာက္ဆံုးကုန္ၿပီလား။
“ အႀကီးအကဲအဖြဲ႕ခင္ဗ်ာ ...ကမၻာရြာႀကီးနဲ႔လူသားအားလံုးအတြက္
လိုအပ္ေနတဲ့ အကူအညီမ်ားကိုတင္ျပေပးေစလိုပါတယ္။
တင္ျပလာသမွ်အားလံုးကို
အတတ္ႏိုုင္ဆံုးျဖည့္စြမ္းကူညီသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ”
ခန္းမႀကီးတစ္ခုလံုး အပ္က်သံပင္ၾကားရေလာက္ေအာင္
တိတ္ဆိတ္ေအးခဲသြားပါေတာ့တယ္။ ပရိတ္သတ္က အႀကီးအကဲအဖြဲ႕
မည္သို႔ဆံုးျဖတ္မည္ကို စိတ္၀င္တစားေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။
အတန္ၾကာမွ အႀကီးအကဲအဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးက မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး
“အခု ကြ်န္ေတာ္တို႔ကမၻာရြာရဲ႕ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြမွာ
ဒီကမၻာရြာႀကီးရဲ႕သက္တမ္းတေလွ်ာက္ အျမန္ဆံုးလို႔ေျပာလို႔ရတဲ့ယဥ္ေတြကို
သံုးေနပါၿပီ။
ဒါကို ဒီ့ထက္ေကာင္းေအာင္ ဘာမ်ားကူညီႏိုင္ပါမလဲ..။”
ယံုၾကည္မႈပါးလ်ားလြန္းေသာေလသံ ။
ေျပာၿပီးေအးစက္စက္တစ္ခ်က္ၿပံဳးရင္းျပန္ထိုင္လိုက္ပါသည္။ ၿဂိဳလ္သားႀကီးက
ခဏစဥ္းစားလိုက္ၿပီး....
“ ဟုတ္ကဲ့...အဲဒီႏႈန္းရဲ႕ (၂) ဆျမန္တဲ့ယဥ္ေတ
ြ
တည္ေဆာက္အသံုးျပဳႏိုင္တဲ့အထိ အကူအညီေပးပါမယ္..”
အႀကီးအကဲအဖြဲ႕၀င္မ်ားတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုသည့္အၾကည့္...။
ေနာက္....အႀကီးအကဲတစ္ဦးက....
“ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေဆးသိပၸံ႒ာန အၾကီးအကဲပါ။ အခုဆိုရင္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကမၻာရြာႀကီးမွာ ေရာဂါဘယေတြကို ေခတ္အမွီဆ့ုးေဆးပညာေတြနဲ႔
တိုက္ဖ်က္ခဲ့ၿပီးျဖစ္လို႔ ဘယ္လိုေရာဂါေၾကာင့္မွ ေသတယ္ဆိုတာမရွိေတာ့ပါဘူး..
အဲ...စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္သာ ေသၾကေၾကၾကတာေတြမ်ားေနရတာ။
အဲဒီေတာ့ ေဆးသိပၸံပိုင္းမွာေတာ့ ဒီ့ထက္ပိုမေကာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္။ ”
“ ဟုတ္ကဲ့ ေရာဂါဘယလံုး၀ကင္းစင္တဲ့ ကမၻာရြာၾကီးအတြက္
လူ႕သက္တမ္းပိုမိုတိုးျမွင့္ျပီး နုပ်ိဳစြာေနႏိုင္သြားမယ့္
သက္တမ္းျမွင့္နုပ်ိဳဇီ၀နည္းပညာေတြျဖန္႔ေ၀ေပးသြားပါ့မယ္ ..”
ထို႔ေနာက္ အႀကီးအကဲတစ္ဦး......
..........................။
ေနာက္တစ္ဦး......................။
...................................................။
ေနာက္..............................။
..........
.................. ........။
*************
******************
အခ်ိန္ ။ ။ သကၠရာဇ္ ( ၃၅၀၅ ) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ(၃၁) ရက္။
ေနရာ။ ။ ကမၻာရြာၾကီး၏ ႒ာနေပါင္းစံုရုံးခ်ဳပ္။
“ မဂၤလာပါ ကမၻာသူ ကမၻာသားအေပါင္းတို႔ ။ အခုဆိုရင္
ေဟာဒိကမၻာရြာႀကီးဟာ လြန္ခဲ့တဲ့(၅)ႏွစ္ကထက္ အမ်ားႀကီးတိုးတက္ခဲ့ပါၿပီ။ ”
ၿဂိဳလ္သားၾကီးက ေျပာလက္စစကားကိုခဏရပ္ၿပီး ပရိတ္သတ္ကို
အကဲခတ္လိုက္ပါသည္။ စိမ္းဖန္႔ဖန္႔မ်က္လံုးေသမ်ား၊ ေအးစက္စက္
မ်က္ႏွာေသမ်ားအတြက္ေတာ့ ထူးၿပီးမအံ့ၾသေတာ့ပါ။
ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေဟာဒီကမၻာရြာႀကီးရဲ႕
လိုအပ္တဲ့အကူအညီေတြအားလံုးကို ေပးၿပီးပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ မိခင္ၿဂိဳလ္ကို
ျပန္ေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေေတာ္ျပန္ၿပီး တစ္ႏွစ္တိတိၾကာတဲ့
ေနာင္ႏွစ္ဒီအခ်ိန္မွာ လက္ေဆာင္တစ္ခုပို႔လိုက္ပါမယ္။ ယေန႔ကမၻာမွာ မျဖစ္မေန
လိုအပ္ေနတဲ့ ' စံျပလူသား 'တစ္ေယာက္ပါ..”
ပရိတ္သတ္မ်ား အနည္းငယ္လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာၾကပါသည္။
အဲဒီစံျပလူသားကိုဖန္တီးဖို႔အတြက္ မ်ိဳးဗီဇ(DNA)ကိုေတာ့
ဟိုးအရင့္အရင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ဒိကမၻာေပၚမွာ ေနခဲ့ၾကတဲ့လူသားေတြရဲ႕
မ်ိဳးဗီဇေတြယူသြားးပါမယ္။ အားလံုးကိုႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ”
............................
...................................
...........
..................................
“ ဒါမျဖစ္နိုင္ဘူး။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကလူတစ္ေယာက္ဟာ အခုလူေတြကို
ဘယ္ေနရာမွာမွမမွီနိုင္ဘူး ”
***********************
********************
အခ်ိန္။ ။ သကၠရာဇ္ (၃၅၀၆) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ (၃၁) ရက္။
ေနရာ။ ။ ကမၻာရြာၾကီး၏ ႒ာနေပါင္းစံုရံုးခ်ဳပ္။
အႀကီးအကဲမ်ားအားလံုး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိ ဖန္သားျပင္ေပၚသို႔
အာရံုစိုက္ေနၾကခ်ိန္၊ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ၿဂိဳလ္သားႀကီး
ပေရာမီးသယပ္စ္ေပၚလာၿပီး...
`` မဂၤလာပါ အႀကီးအကဲမ်ားခင္ဗ်ာ...အခုဆိုရင္ တိုက္တန္ၿဂိဳလ္ရဲ႕
ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္နဲ႔ ကမၻာၿဂိဳလ္ရဲ႕ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္တို႔
တိုက္ရိုက္ခ်ိတ္ဆက္ၿပီးပါၿပီ။
အခုပဲ`` ကမၻာေျမအတြက္လက္ေဆာင္ ´´ကိုပို႔လိုက္ပါၿပီခင္ဗ်ာ....´´
ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ၿဂိဳလ္သားႀကီး၏ရုပ္ပံုေပ်ာက္သြားၿပီးခဏအၾကာတြင္
ခန္းမထဲသို႔ ေမာင္းသူမဲ့ယဥ္တစ္စီး ေလွ်ာကနဲေရာက္လာပါေတာ့သည္။
ထိုယဥ္ပ်ံထဲတြင္မေတာ့လသားအရြယ္ ကေလးငယ္တစ္ဦး။
အႀကီးအကဲတစ္ဦးက ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး
ဇီ၀နည္းပညာ႒ာနအႀကီးအကဲလက္သို႔အပ္လိုက္ရင္း
``ေဟာဒီကေလးရဲ႕ ခႏၶာေဗဒနဲ႔ ဇီ၀ရုပ္ဖြဲ႕စည္းပံုဆိုင္ရာ
အခ်က္အလက္ေတြကိုအေသးစိတ္စစ္ေဆးေပးပါ ´´
ထို႔ေနာက္ ကေလးငယ္ကို
ဇီ၀နည္းပညာဆိုင္ရာသုေတသနခန္းရွိရာသို႔ ေခၚေဆာင္သြားပါေတာ့သည္။
အႀကီးအကဲမ်ားအားလံုး ေရွ႕နံရံေပၚရွိ ဖန္သားျပင္ဆီသို႔
၀ိုင္း၀န္းၾကည့္ရႈေနၾကပါသည္။ သုေတသနအခန္းမွ ၀န္ထမ္းမ်ားအားလံုး
စက္ခလုတ္ခံုမ်ားေရွ႕တြင္ထိုင္ရင္း အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ေနၾကရပါသည္။
သူတို႔ေရွ႕ ဖန္သားျပင္မ်ားေပၚတြင္လည္း ကေလးငယ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ
အခ်က္အလက္မ်ား တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေပၚေနပါသည္။
မၾကာမီ သုေတသန႒ာန၏ အႀကီးအကဲပံုေပၚလာၿပီး
``အႀကီးအကဲအဖြဲ႕ခင္ဗ်ာ...အခုဆိုရင္
ကေလးငယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စစ္ေဆးေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားကို အစီရင္ခံပါေတာ့မယ္..´´
သုေတသနအႀကီးအကဲက သူ႕ေရွ႕ဖန္သားျပင္ကို တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး....
``(တစ္) ခႏၶာကိုယ္ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံု။
ယေန႔လူသားတစ္ဦး၏ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုအတိုင္း ´´
အႀကီးအကဲမ်ားအားလံုး
ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ရင္းဆက္လက္နားေထာင္ေနၾကပါသည္။
``(ႏွစ္) ဦးေဏွာက္။
ယေန႔လူသားတစ္ဦး၏ အိုင္က်ဴအဆင့္အတိုင္း ´´
အႀကီးအကဲမ်ားအခ်င္းခ်င္း .....
`` ဒါမ်ားဘာလို႔လက္ေဆာင္ဆိုၿပီးလာေပးေနရေသးလဲ´´ ဆိုသည့္အၾကည့္ျဖင့္
တစ္ဦးကိုတစ္ဦးၾကည့္ေနၾကပါသည္။သုေတသန႒ာနအႀကီးအကဲကဆက္ၿပီး....
``(သံုး) ေသြးလွည့္ပတ္ပံုစနစ္။
ယေန႔လူသားတစ္ဦး၏ေသြးလွည့္ပတ္ပံုစနစ္အတိုင္း...သို႔ေသာ္.....´´
သုေတသန႒ာနအႀကီးအကဲက သူ႕ေရွ႕ဖန္သားျပင္ေပၚသို႔
အေသအခ်ာျပန္ၾကည့္ၿပီး...
``ကေလးငယ္၏ ႏွလံုးသားတြင္ ကိန္းေအာင္းေနေသာ
စြမ္းအင္တစ္ရပ္ကိုေတြ႕ၾကရပါတယ္...လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက
လူသားတို႔မွာေတြ႕ရတဲ့စြမ္းအင္ပါ...´´
အႀကီးအကဲအဖြဲ႕အလြန္စိတ္၀င္စားလာၾကၿပီး..
``ဟုတ္ပါၿပီ...ဆက္ေျပာပါ အဲဒီစြမ္းအင္အေၾကာင္းကို....´´
သူေတသနအၾကီးအကဲက...
`` အဲဒီစြမ္းအင္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေသးစိတ္အခ်က္အလက္ကို
မသိရေသးပါဘူး...ထပ္မံစစ္ေဆးၿပီး သတင္းပို႔လိုက္ပါ့မယ္ ´´
ေျပာၿပီး သုေတသန႒ာနအႀကီးအကဲ၏ပံုရိပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့သည္။
က်န္ခဲ့ေသာအႀကီးအကဲအဖြဲ႕လည္း
ဘာမွန္းမသိရေသးသည့္စြမ္းအင္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး
အမ်ိဳးမ်ိဳးထင္ျမင္ယူဆၾကလွ်က္ သုေတသန႒ာန၏ သတင္းအပို႔ကို
ေစာင့္ေနၾကပါသည္။
မၾကာမီမွာပင္ ေရွ႕ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ သုေတသန႒ာနအႀကီးအကဲ ေပၚလာၿပီး....
``အႀကီးအကဲအဖြဲ႕ခင္ဗ်ာ..အမည္မသိစြမ္းအင္ရဲ႕အခ်က္အလက္အၾကမ္းကို
ေဖၚထုတ္ရရွိပါၿပီ..အဲဒီစြမ္းအင္ဟာ
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ(၂၀ရာစုေႏွာင္းပိုင္း)ကစၿပီး
တျဖည္းျဖည္းတိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့တဲ့ စြမ္းအင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ
ဘယ္လိုအသံုးခ်တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ မေဖၚထုတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး...´´
........... ................
............. ............
...............
သတင္းပို႔သူ သုေတသန႒ာနအႀကီးအကဲက သူ႕ေရွ႕ရွိ ဖန္သားျပင္ကို
ေသေသခ်ာခ်ာျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး....
`` အဲဒီစြမ္းအင္ကို ႏွစ္ဆယ္ရာစုတြင္းလူသားေတြက
ေမတၱာတရား
လို႔ ........
အမည္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္...။ ။
ကိုၾကည္ႏိုင္
( ၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလထုတ္ ပိေတာက္ေျမမဂၢဇင္း- အမွတ္ ၃၄ - မွာ
ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ၀တၳဳတိုေလးပါ...)
ခန္းမၾကီးအတြင္း ၀င္းကနဲအေရာင္တစ္ခ်က္စူးစူးရွရွလက္သြားၿပီး
ေငြေရာင္ယဥ္ပ်ံတစ္စီး ဘြားကနဲေပၚလာသည္ကိုေတြ႕လိုက္ၾကရပါေတာ့သည္။
“ ဟင္..”
“ ဟာ..! ”
“ဘာလဲ....ဘယ္ကေပၚလာတာလည္း...”
ဟိုနားဒီနားမွ အံ့ၾသသံေ၀ဖန္သံမ်ား ။ ခန္းမတစ္ခုလံုး
လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားပါသည္။ ထိုယဥ္ပ်ံေပၚသို႔ အားလံုးအာရုံ
စိုက္ေနၾကစဥ္ ယဥ္ပ်ံေပၚမွ ဆင္းလာသူကား......... .........
“ ဟာ ”
“ ဘယ္သူလဲ...ဘယ္ၿဂိဳလ္ကလည္း....”
ေငြေရာင္၀တ္စံု၀တ္ ၿဂိဳလ္သားၾကီးတစ္ဦး။
အၾကီးအကဲမ်ားေရွ႕သို႕ေရာက္လာဦးညႊတ္ၿပီး ...
“ မဂၤလာပါ ကမၻာသူကမၻာသားအေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ာ...ကြ်န္ေတာ္က
တိုက္တန္ၿဂိဳလ္ရဲ႕ လက္ေရြးစင္အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ ပေရာမီးသယပ္စ္ ပါ...”
ၿဂိဳလ္သားၾကီးက ပရိတ္သတ္အားလံုးသို႔ ျပံဳးျပလိုက္ၿပီး ...
“ အခုလို ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ား အစံုအညီရွိေနခ်ိန္ ေရာက္လာခြင့္ရလို႔
၀မ္းသာပါတယ္...ကြ်န္ေတာ္ေရာက္လာရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကေတာ့...
ေဟာဒီကမၻာရြာၾကီးကို အကူအညီေပးဖို႔ပါ...”
“ ဒါကလည္း ေနစၾကာ၀ဠာရဲ႕မိသားစု၀င္ျဖစ္တဲ့
ကြ်န္ေတာ္တို႔တိုက္တန္ၿဂိဳလ္နဲ႔
ကမၻာၿဂိဳလ္ရဲ႕ အရွည္သျဖင့္ခ်စ္ၾကည္ေရးကို ရည္ရြယ္ပါတယ္...”
ၿဂိဳလ္သားၾကီးပေရာမီးသယပ္စ္က သူ႕စကားကိုခဏရပ္ၿပီး
အားလံုးကိုတစ္ခ်က္အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္...။
“ ဟင္ ”
မ်က္လံုးမ်ား။ ကမၻာသူကမၻာသားအားလံုး၏ မ်က္လံုးမ်ား။
သူ႕ကိုၾကည့္ေနေသာ စိမ္းဖန္႔ဖန္႔မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ေအးစက္စက္မာေၾကာေၾကာ
သံမဏိသြန္းမ်က္ႏွာမ်ား။
အိုး....ဘုရားသခင္။ တစ္ခုခုမွားေနျခင္းျဖစ္ေပမည္။
သူေမွ်ာ္လင့္ထားသည္မွာ ကမၻာသူကမၻာသားမ်ား၏ ေႏြးေထြးေသာ ႀကိဳဆိုမႈ၊
ပ်ဴငွာေသာအၿပံဳးႏွင့္ ႏွစ္လိုဖြယ္မ်က္ႏွာထားမ်ား။
အခု ထိုအရာေတြအားလံုး ကမာၻေျမေပၚမွာေပ်ာက္ဆံုးကုန္ၿပီလား။
“ အႀကီးအကဲအဖြဲ႕ခင္ဗ်ာ ...ကမၻာရြာႀကီးနဲ႔လူသားအားလံုးအတြက္
လိုအပ္ေနတဲ့ အကူအညီမ်ားကိုတင္ျပေပးေစလိုပါတယ္။
တင္ျပလာသမွ်အားလံုးကို
အတတ္ႏိုုင္ဆံုးျဖည့္စြမ္းကူညီသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ”
ခန္းမႀကီးတစ္ခုလံုး အပ္က်သံပင္ၾကားရေလာက္ေအာင္
တိတ္ဆိတ္ေအးခဲသြားပါေတာ့တယ္။ ပရိတ္သတ္က အႀကီးအကဲအဖြဲ႕
မည္သို႔ဆံုးျဖတ္မည္ကို စိတ္၀င္တစားေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။
အတန္ၾကာမွ အႀကီးအကဲအဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးက မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး
“အခု ကြ်န္ေတာ္တို႔ကမၻာရြာရဲ႕ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြမွာ
ဒီကမၻာရြာႀကီးရဲ႕သက္တမ္းတေလွ်ာက္ အျမန္ဆံုးလို႔ေျပာလို႔ရတဲ့ယဥ္ေတြကို
သံုးေနပါၿပီ။
ဒါကို ဒီ့ထက္ေကာင္းေအာင္ ဘာမ်ားကူညီႏိုင္ပါမလဲ..။”
ယံုၾကည္မႈပါးလ်ားလြန္းေသာေလသံ ။
ေျပာၿပီးေအးစက္စက္တစ္ခ်က္ၿပံဳးရင္းျပန္ထိုင္လိုက္ပါသည္။ ၿဂိဳလ္သားႀကီးက
ခဏစဥ္းစားလိုက္ၿပီး....
“ ဟုတ္ကဲ့...အဲဒီႏႈန္းရဲ႕ (၂) ဆျမန္တဲ့ယဥ္ေတ
ြ
တည္ေဆာက္အသံုးျပဳႏိုင္တဲ့အထိ အကူအညီေပးပါမယ္..”
အႀကီးအကဲအဖြဲ႕၀င္မ်ားတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုသည့္အၾကည့္...။
ေနာက္....အႀကီးအကဲတစ္ဦးက....
“ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေဆးသိပၸံ႒ာန အၾကီးအကဲပါ။ အခုဆိုရင္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကမၻာရြာႀကီးမွာ ေရာဂါဘယေတြကို ေခတ္အမွီဆ့ုးေဆးပညာေတြနဲ႔
တိုက္ဖ်က္ခဲ့ၿပီးျဖစ္လို႔ ဘယ္လိုေရာဂါေၾကာင့္မွ ေသတယ္ဆိုတာမရွိေတာ့ပါဘူး..
အဲ...စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္သာ ေသၾကေၾကၾကတာေတြမ်ားေနရတာ။
အဲဒီေတာ့ ေဆးသိပၸံပိုင္းမွာေတာ့ ဒီ့ထက္ပိုမေကာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္။ ”
“ ဟုတ္ကဲ့ ေရာဂါဘယလံုး၀ကင္းစင္တဲ့ ကမၻာရြာၾကီးအတြက္
လူ႕သက္တမ္းပိုမိုတိုးျမွင့္ျပီး နုပ်ိဳစြာေနႏိုင္သြားမယ့္
သက္တမ္းျမွင့္နုပ်ိဳဇီ၀နည္းပညာေတြျဖန္႔ေ၀ေပးသြားပါ့မယ္ ..”
ထို႔ေနာက္ အႀကီးအကဲတစ္ဦး......
..........................။
ေနာက္တစ္ဦး......................။
...................................................။
ေနာက္..............................။
..........
.................. ........။
*************
******************
အခ်ိန္ ။ ။ သကၠရာဇ္ ( ၃၅၀၅ ) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ(၃၁) ရက္။
ေနရာ။ ။ ကမၻာရြာၾကီး၏ ႒ာနေပါင္းစံုရုံးခ်ဳပ္။
“ မဂၤလာပါ ကမၻာသူ ကမၻာသားအေပါင္းတို႔ ။ အခုဆိုရင္
ေဟာဒိကမၻာရြာႀကီးဟာ လြန္ခဲ့တဲ့(၅)ႏွစ္ကထက္ အမ်ားႀကီးတိုးတက္ခဲ့ပါၿပီ။ ”
ၿဂိဳလ္သားၾကီးက ေျပာလက္စစကားကိုခဏရပ္ၿပီး ပရိတ္သတ္ကို
အကဲခတ္လိုက္ပါသည္။ စိမ္းဖန္႔ဖန္႔မ်က္လံုးေသမ်ား၊ ေအးစက္စက္
မ်က္ႏွာေသမ်ားအတြက္ေတာ့ ထူးၿပီးမအံ့ၾသေတာ့ပါ။
ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေဟာဒီကမၻာရြာႀကီးရဲ႕
လိုအပ္တဲ့အကူအညီေတြအားလံုးကို ေပးၿပီးပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ မိခင္ၿဂိဳလ္ကို
ျပန္ေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေေတာ္ျပန္ၿပီး တစ္ႏွစ္တိတိၾကာတဲ့
ေနာင္ႏွစ္ဒီအခ်ိန္မွာ လက္ေဆာင္တစ္ခုပို႔လိုက္ပါမယ္။ ယေန႔ကမၻာမွာ မျဖစ္မေန
လိုအပ္ေနတဲ့ ' စံျပလူသား 'တစ္ေယာက္ပါ..”
ပရိတ္သတ္မ်ား အနည္းငယ္လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာၾကပါသည္။
အဲဒီစံျပလူသားကိုဖန္တီးဖို႔အတြက္ မ်ိဳးဗီဇ(DNA)ကိုေတာ့
ဟိုးအရင့္အရင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ဒိကမၻာေပၚမွာ ေနခဲ့ၾကတဲ့လူသားေတြရဲ႕
မ်ိဳးဗီဇေတြယူသြားးပါမယ္။ အားလံုးကိုႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ”
............................
...................................
...........
..................................
“ ဒါမျဖစ္နိုင္ဘူး။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကလူတစ္ေယာက္ဟာ အခုလူေတြကို
ဘယ္ေနရာမွာမွမမွီနိုင္ဘူး ”
***********************
********************
အခ်ိန္။ ။ သကၠရာဇ္ (၃၅၀၆) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ (၃၁) ရက္။
ေနရာ။ ။ ကမၻာရြာၾကီး၏ ႒ာနေပါင္းစံုရံုးခ်ဳပ္။
အႀကီးအကဲမ်ားအားလံုး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိ ဖန္သားျပင္ေပၚသို႔
အာရံုစိုက္ေနၾကခ်ိန္၊ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ၿဂိဳလ္သားႀကီး
ပေရာမီးသယပ္စ္ေပၚလာၿပီး...
`` မဂၤလာပါ အႀကီးအကဲမ်ားခင္ဗ်ာ...အခုဆိုရင္ တိုက္တန္ၿဂိဳလ္ရဲ႕
ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္နဲ႔ ကမၻာၿဂိဳလ္ရဲ႕ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္တို႔
တိုက္ရိုက္ခ်ိတ္ဆက္ၿပီးပါၿပီ။
အခုပဲ`` ကမၻာေျမအတြက္လက္ေဆာင္ ´´ကိုပို႔လိုက္ပါၿပီခင္ဗ်ာ....´´
ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ၿဂိဳလ္သားႀကီး၏ရုပ္ပံုေပ်ာက္သြားၿပီးခဏအၾကာတြင္
ခန္းမထဲသို႔ ေမာင္းသူမဲ့ယဥ္တစ္စီး ေလွ်ာကနဲေရာက္လာပါေတာ့သည္။
ထိုယဥ္ပ်ံထဲတြင္မေတာ့လသားအရြယ္ ကေလးငယ္တစ္ဦး။
အႀကီးအကဲတစ္ဦးက ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး
ဇီ၀နည္းပညာ႒ာနအႀကီးအကဲလက္သို႔အပ္လိုက္ရင္း
``ေဟာဒီကေလးရဲ႕ ခႏၶာေဗဒနဲ႔ ဇီ၀ရုပ္ဖြဲ႕စည္းပံုဆိုင္ရာ
အခ်က္အလက္ေတြကိုအေသးစိတ္စစ္ေဆးေပးပါ ´´
ထို႔ေနာက္ ကေလးငယ္ကို
ဇီ၀နည္းပညာဆိုင္ရာသုေတသနခန္းရွိရာသို႔ ေခၚေဆာင္သြားပါေတာ့သည္။
အႀကီးအကဲမ်ားအားလံုး ေရွ႕နံရံေပၚရွိ ဖန္သားျပင္ဆီသို႔
၀ိုင္း၀န္းၾကည့္ရႈေနၾကပါသည္။ သုေတသနအခန္းမွ ၀န္ထမ္းမ်ားအားလံုး
စက္ခလုတ္ခံုမ်ားေရွ႕တြင္ထိုင္ရင္း အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ေနၾကရပါသည္။
သူတို႔ေရွ႕ ဖန္သားျပင္မ်ားေပၚတြင္လည္း ကေလးငယ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ
အခ်က္အလက္မ်ား တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေပၚေနပါသည္။
မၾကာမီ သုေတသန႒ာန၏ အႀကီးအကဲပံုေပၚလာၿပီး
``အႀကီးအကဲအဖြဲ႕ခင္ဗ်ာ...အခုဆိုရင္
ကေလးငယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စစ္ေဆးေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားကို အစီရင္ခံပါေတာ့မယ္..´´
သုေတသနအႀကီးအကဲက သူ႕ေရွ႕ဖန္သားျပင္ကို တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး....
``(တစ္) ခႏၶာကိုယ္ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံု။
ယေန႔လူသားတစ္ဦး၏ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုအတိုင္း ´´
အႀကီးအကဲမ်ားအားလံုး
ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ရင္းဆက္လက္နားေထာင္ေနၾကပါသည္။
``(ႏွစ္) ဦးေဏွာက္။
ယေန႔လူသားတစ္ဦး၏ အိုင္က်ဴအဆင့္အတိုင္း ´´
အႀကီးအကဲမ်ားအခ်င္းခ်င္း .....
`` ဒါမ်ားဘာလို႔လက္ေဆာင္ဆိုၿပီးလာေပးေနရေသးလဲ´´ ဆိုသည့္အၾကည့္ျဖင့္
တစ္ဦးကိုတစ္ဦးၾကည့္ေနၾကပါသည္။သုေတသန႒ာနအႀကီးအကဲကဆက္ၿပီး....
``(သံုး) ေသြးလွည့္ပတ္ပံုစနစ္။
ယေန႔လူသားတစ္ဦး၏ေသြးလွည့္ပတ္ပံုစနစ္အတိုင္း...သို႔ေသာ္.....´´
သုေတသန႒ာနအႀကီးအကဲက သူ႕ေရွ႕ဖန္သားျပင္ေပၚသို႔
အေသအခ်ာျပန္ၾကည့္ၿပီး...
``ကေလးငယ္၏ ႏွလံုးသားတြင္ ကိန္းေအာင္းေနေသာ
စြမ္းအင္တစ္ရပ္ကိုေတြ႕ၾကရပါတယ္...လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက
လူသားတို႔မွာေတြ႕ရတဲ့စြမ္းအင္ပါ...´´
အႀကီးအကဲအဖြဲ႕အလြန္စိတ္၀င္စားလာၾကၿပီး..
``ဟုတ္ပါၿပီ...ဆက္ေျပာပါ အဲဒီစြမ္းအင္အေၾကာင္းကို....´´
သူေတသနအၾကီးအကဲက...
`` အဲဒီစြမ္းအင္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေသးစိတ္အခ်က္အလက္ကို
မသိရေသးပါဘူး...ထပ္မံစစ္ေဆးၿပီး သတင္းပို႔လိုက္ပါ့မယ္ ´´
ေျပာၿပီး သုေတသန႒ာနအႀကီးအကဲ၏ပံုရိပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့သည္။
က်န္ခဲ့ေသာအႀကီးအကဲအဖြဲ႕လည္း
ဘာမွန္းမသိရေသးသည့္စြမ္းအင္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး
အမ်ိဳးမ်ိဳးထင္ျမင္ယူဆၾကလွ်က္ သုေတသန႒ာန၏ သတင္းအပို႔ကို
ေစာင့္ေနၾကပါသည္။
မၾကာမီမွာပင္ ေရွ႕ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ သုေတသန႒ာနအႀကီးအကဲ ေပၚလာၿပီး....
``အႀကီးအကဲအဖြဲ႕ခင္ဗ်ာ..အမည္မသိစြမ္းအင္ရဲ႕အခ်က္အလက္အၾကမ္းကို
ေဖၚထုတ္ရရွိပါၿပီ..အဲဒီစြမ္းအင္ဟာ
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ(၂၀ရာစုေႏွာင္းပိုင္း)ကစၿပီး
တျဖည္းျဖည္းတိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့တဲ့ စြမ္းအင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ
ဘယ္လိုအသံုးခ်တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ မေဖၚထုတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး...´´
........... ................
............. ............
...............
သတင္းပို႔သူ သုေတသန႒ာနအႀကီးအကဲက သူ႕ေရွ႕ရွိ ဖန္သားျပင္ကို
ေသေသခ်ာခ်ာျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး....
`` အဲဒီစြမ္းအင္ကို ႏွစ္ဆယ္ရာစုတြင္းလူသားေတြက
ေမတၱာတရား
လို႔ ........
အမည္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္...။ ။
ကိုၾကည္ႏိုင္
( ၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလထုတ္ ပိေတာက္ေျမမဂၢဇင္း- အမွတ္ ၃၄ - မွာ
ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ၀တၳဳတိုေလးပါ...)
0 comments:
Post a Comment